دیروز داشتم اینستاگرام را چک میکردم به یک پیج فروش لنز برخوردم، یادم آمد چندسال پیش هوس لنز رنگی کرده بودم و از بس درگیری ذهنی و شغلی داشتم برای خریدش پیگیری نکردم و تنبلی کردم، وارد پیج شدم و لنزی سفارش دادم و تا شب برایم ارسال شد، و چقدر آسان آن را بدست آوردم، امروز که میخواستم بروم بیرون لنز را گذاشتم و سوالی در ذهنم تداعی شد، چرا زودتر از اینها لنز نخریدم؟ چرا بعضی چیزها را آنقدر دیر دارم تجربه میکنم؟ جوانتر که بودم این قرتی بازی ها برایم جذاب تر و لذت بخش تر بود.

یاد یکی از مراجعانم افتادم که میگفت در کودکی آرزوهای کوچک و بزرگی داشتم که حتی در حد خرید یک عروسک بود و به هیچکدام نرسیدم، حالا که بزرگ شدم انقدر موفق و ثروتمندم که از همه چیز بی نیاز شدم ولی هرچیزی در وقت خودش لذت بخش تر است مثل دوچرخه یا اسکیتی که در نوجوانی ارزو داریم داشته باشیم و خودمان هزینه خرید آن را نداریم، گاهی والدین مان هم هزینه خریدش را ندارند و اینگونه میشود که حسرتش تا پایان عمر بر دلمان می ماند.
به نظرم برای تجربه خیلی چیزها هنوز دیر نیست، این باید که " من باید هرچیزی را فقط در زمان خودش تجربه کنم"، باید غلطی است، درست است که شاید بعضی چیزها در موقع خودش لذت بخش تر باشد ولی ما تا آخر عمر وقت داریم اکثر چیزها را تجربه کنیم حتی یاد گرفتن دوچرخه سواری در ۵۰ سالگی هم شیرین است.
با تفکرات قالبی و سفت و سخت، لذت زمان حال را از دست ندهیم. اگر امروز چیزی را بدست بیاوریم که مدتها آرزویش را داشتیم نگوییم دیگر بیفایده است، بگوییم بالاخره بهش رسیدم، و سعی خواهم کرد برای رسیدن به همه چیزهایی که آرزویش را دارم تلاش کنم و آنها را بدست بیاورم.
یادتان نرود تنها چیزی که الان دارید زمان حال است، امیدوارم آنقدر درست از آن استفاده کنید و لذت ببرید که تبدیل به پشیمانی و اشتباه نشود.

#انتخاب #موفقیت #روانشناسی #مشاوره #آرزو #اشتباه #پشیمانی #حسرت #تفکر #باید #عشق
#مراجع #کودکی #جوانی #شغلی #تنبلی #ثروت #والدین #لذت

طی یکی دو روز اخیر خبر مرگ ناگهانی مجری مشهور تمام جامعه را در سکوتی عمیق فرو برد،
اگر واقعا ایشون خودکشی کرده باشد که هنوز معلوم نیست، برای همه اطرافیانش احتمالا شوک بزرگی است.
درست است که خودکشی گاهی ناشی از یک تصمیم آنی و لحظه ای است ولی اغلب اوقات یک شبه چنین تصمیمی گرفته نمیشود، گاهی درد و رنج سالها بر روی هم انباشته میشود و ظرفیت آدمها برای تحملش به پایان میرسد.
این خبرهای اخیر مرا یاد یکی از مراجعانم انداخت.
دختر نوجوانی که توسط برادر معتادش مورد تجاوز قرار میگرفت و بعد از اطلاع والدین از این موضوع برادر به کمپ ترک اعتیاد منتقل میشود ولی من فقط دوبار این دختر را دیدم، بار اول انقدر دیر به جلسه رسیدند که تنها ۲۰ دقیقه آن هم با گرفتن وقت مراجع بعدی توانستم او را ببینم و در همان ۲۰ دقیقه هم متوجه شدم که اوضاع چقدر وخیم است و حتی با مادرش هم صحبت کردم و بر لزوم پیگیری جلسات تاکید کردم و دفعه بعد به پیشنهاد خودش درمورد یک تصمیم تحصیلی صحبت شد.
او دختر فوق العاده زیبا و باهوشی بود با معدل بالا که چشمهای خیره کننده ای داشت اما پر از درد، غم و حتی ترس.
چقدر دلم میخواست کمکش کنم ولی بخاطر کرونا و دوری راه دیگر او را در کلینیک ندیدم تا اینکه پذیرش کلینیک با مادرش تماس گرفت و پیگیر شد که چرا دیگر نمی آید که مادرش خبر خودکشی او را به ما داد.
آن روز به جرات میتوانم بگویم بدترین روز کاری من بود، با شنیدن این خبر و شوکه شدن پرسنل کلینیک در بهت عجیبی فرو رفتیم و تازه من مجبور بودم با همان حال مراجع هم ببینم و سعی کنم حال خرابم را به آنها منتقل نکنم.

کاش یاد بگیریم پیشگیری بهتر از درمان است، کاش نگذاریم کارد به استخوان برسد بعد اقدام کنیم.
کاش همه چیز را جدی تر بگیریم.

آی ...
ای دریغ و حسرت همیشگی
ناگهان چقدر زود دیر میشود.

#مرگ #خودکشی #نوجوانی #مراجع #مشاوره #روانشناسی #اعتیاد #دختران #پسران  #مدرسه #تحصیلی #دانشگاه