۱- اصلا در انتخاب همسر دقت نکنید، عاشق هرکس شدین باهاش ازدواج کنید چه اهمیتی داره این فرد پدر یا مادر خوبی میشه یا نه؟
۲- به محض ازدواج بچه دار بشین چه اهمیتی داره امادگی روانی شو دارین یا نه؟
۳- بعد از بچه دار شدن بذارین همه تو تربیتش دخالت کنن، شما و همسرتون هرکدوم به روش دلخواه تون تربیتش کنید، اصلا چه معنی داره والدین در تربیت فرزند همخوانی داشته باشن، باید یکی نقش پلیس بد و اون یکی پلیس خوب رو بازی کنه و تو خانواده مثلث سازی بشه.
۴- جلوی بچه ها به همسرتون توهین کنید و خرد و خفیفش کنید تا بچه ها یاد بگیرن، چه معنی داره در سکوت وبدون حضور فرزندان مسایل حل بشن.
۵- هر شغل یا رشته ای که دوست داشتین ولی بهش نرسیدین به بچه هاتون تحمیل کنید، حتی اگر رفت رشته دلخواهش یا اون چیزی که شما میخواستی نشد، دایما تحقیرش کنید
مثلا اگر مهندس شده بگین حیف که اخرشم دکتر نشدی، این تحقیر رو تا پای گور هم ادامه بدین و یک لحظه هم ازش غافل نشین تا بچه تون کامل ادب بشه.
۶- بچه هاتون رو وابسته، ترسو و بی اعتماد به نفس بار بیارین، نذارین هیچ کاری رو خودشون تنهایی انجام بدن، چه معنی داره بچه تنهایی بره خرید یا تفریح، بعد که بزرگ شد و عاشق هم شد بیاین به روانشناس بگین این بچه احمق من عاشق یه ادم اشتباه شده و من نمیدونم باهاش چکار کنم
۷- هروقت فرزندتون کار اشتباهی کرد تا میتونید سرزنشش کنید و با بقیه بچه ها مقایسه اش کنید.
۸- دایما در فرزندتون احساس گناه ایجاد کنید: مثلا بهش بگین من بخاطر تو طلاق نگرفتم، من بخاطر تو کار میکنم و …
تا وقتی فرزندتون بزرگ شد به یه مازوخیست یا افسرده تبدیل بشه.
۹- اگر خودتون افسردگی یا اضطراب دارین اصلا دنبال درمانش نرید و تا میتونید اونو به بچه هاتون و همسرتون منتقل کنید.
۱۰- خانمهای محترم اصلا سرکار نرید و فعالیت اجتماعی نکنید و وابستگی مالی داشتع باشید تا اگر روزی خواستین طلاق بگیرید نتونید و اینجوری پایگاه خانواده مستحکم بمونه، حالا بجای یه نفر ۳ نفر کتک بخورن، چه اشکالی داره، بالاخره بچه ها باید یه کمک دستی باشن برای والدین.
۱۱- تا میتونید کمالگرایی و سخت گیری کنید و بچه هاتون رو به افراد مضطرب، بی اعتماد به نفس که خودشون رو بی ارزش و دوست نداشتنی میدونن تبدیل کنید.
۱۲- محبت کلامی را از بچه ها دریغ کنید همین که میرید سرکار و غذا میدین بهشون یعنی عشق، چه معنی داره اصلا به بچه بگین دوستت دارم یا بهت افتخار میکنم.
۱۳-اگر زندگی تکراری شد و با همسرتون به مشکل خوردین بجای روانشناس رفتن، سریع به همسرتون خیانت کنید، زندگی خودتونه، چه اهمیتی داره بچه ها بفهمن و اسیب ببینن.
۱۴- دایم به بچه هاتون بگین تو نمیتونی، نمیشه، خنگی، احمقی و .‌‌..
اعتماد به نفسشو با خاک یکسان کنید.
۱۵- از بچه هاتون سو استفاده عاطفی کنید اونا رو جایگزین همسرتون کنید و بهش محبت افراطی کنید.
۱۶- از بچه هاتون سو استفاده مالی کنید و مجبورش کنید درامدشو برای شما خرج کنه.
۱۷- تو کودکی، وسط دعواهاتون، بچه هاتون رو بکنید میانجی گر و سپر بلا، و تا میتونید بهشون اسیب روحی بزنید.
۱۸- همیشه به بچه هاتون بگین که کامل نیستن و باید بیشتر تلاش کنن.
۱۹- اصلا به بچه هاتون اعتماد نکنید، تعقیبشون کنید، کنترلشون کنید، بهشون تهمت بزنید، طوری که دقیقا همون اتفاقی براشون بیفته که ازش میترسیدین.
۲۰- دایما نگران شون باشین و اضطراب و نگرانی تون رو به اونها منتقل کنید تا به حق ۵ تن اونها هم در اینده یکی بشن بدتر از شما.

میدونم طنز تلخی بود ولی اینها تنها گوشه ای از واقعیت های جامعه ما و اسیب های خواسته و ناخواسته والدین به فرزندانشون رو تشکیل میده که خواستم با شما عزیزان در میون بذارم.